1968 წელს გადაღებულ ფილმში, აგულის
ზურგს უკან კვარცხლბეკზე ნოე ჟორდანიას ქანდაკებაა.
ერთხელ, ლექსიკონშიც კი ჩავიხედე, ზუსტად რომ გამეგო რას უწოდებენ "სიძულვილის ენას".
დღევანდელ ბლოგში მე მოგიყვებით იმ გზაზე, ამერიკას რომ ბეწვის ხიდზე გავლასავით უწევს - სიტყვის თავისუფლებაზე - სად სცილდება ადამიანის კონსტიტუციური “სიტყვის თავისუფლება” არასახელმწიფოებრივ მოწოდებებს.
ამერიკის ისტორიის ადრინდელი, წინა საუკუნის ფაქტებიდან, ერთ ფაქტზე მეფიქრება ხოლმე, - ხშირად.
როცა ადამიანის უფლებებზე ვსაუბრობთ, ჩვენ ყოველთვის გვგონია, რომ ეს მხოლოდ სიცოცხლის უფლებაში არის შემოფარგლული. თუმცა ამერიკა იდგა ისეთი გამოწვევის წინაშეც, რასაც ქვია: right-to-die. უფლება რომ მოკვდე.
ამერიკაში ოცწლიანი ცხოვრებისას
ხშირად მიფიქრია დამედგინა, იმ უამრავ ადამიანის უფლებათაგან, დღეს
რომ თავს გვახვევია, რომელი არის ყველაზე მგრძნობიარე და
პრიორიტეტული.
