ევროპული ისტორიის და პოლიტიკის განაპირას: რატომ უნდა ისმოდეს საქართველოს ხმა?

ეს შეკითხვა ქუთაისში ჰაინრიჰ ბიოლის ფონდის სამხრეთ კავკასიის რეგიონული ბიუროს მიერ გამართულ საჯარო დისკუსიაზე დაისვა. აღნიშნულ კითხვაზე პასუხის გაცემას სამი მომხსენებელი შეეცადა ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორი გიორგი მაისურაძე,მხატვარი ლია უკლება და საბჭოთა წარსულის კვლევის ლაბორატორია - სოვლაბის დირექტორი ირაკლი ხვადაგიანი. დისკუსიის მოდერატორი რადიო "ძველი ქალაქი", ჟურნალისტი ქეთევან ბერძენიშვილი.

მას შემდეგ რაც საქარათველომ მსოფლიო რუკაზე საკუთარი ადგილი დაიმკვიდრა გაჩნდა , დიდი სურვილი მსოფლიო ისტორიის თხრობაში საკუთარი წვლილის დანახვის და არსებულ ნარატივებში საკუთარი ადგილის პოვნის, რაც ცხადია შეუძლებელი თუ არა, ძალიან რთული ამოცანაა, აღინიშნა შეხვედრაზე.
საქართველო პატარა ქვეყანაა, რომლის შესახებ ძლიერმა დასავლეთის ქვეყნებმა არაფერი იციან, ამიტომ საქართველოს მიმართ განსაკუთრებული ინტერესია, თუმცა შეხვედრაზე ხაზი გაესვა, რომ განსაკუთრებულობა არაა აუცილებელი დადებითი მნიშვნელობით გავიგოთ." განსაკუთრებულობა ეკზოტურობას ნიშნავს. განსაკუთრებულობას გამოხატავს ის რომ არ ვიცით და ამიტომ რაღაცით ეგზოტურია. სტუართმოყვარე ქვეყანააო ამბობენ დ ა გვიხარია ამას რომ ამბობენ. იმდენად მოგვწონს რომ რიგ შემთხვევაში ვთამაშობთ სტუმართმოყვარეობას, როლში შევდივართ. ასეთ წოდებებს არ ანიჭებენ ძლიერ ქვეყნებს, ასეთი წოდებებით მოიხსენიებენ უცნობ, უცხო, ეგზოტურ ქვეყნებს. ეს სტერეოტიპი რუსეთის იმპერიის მიერაა შექმნილი, რომელიც ჩვენ ძალიან მოგვეწონა. ჩვენც დავიწყეთ ამის ინსცენირება. მაგრამ ამ ფორმით საქართველო ვერასდრის გავა საერთშორისო ასპარეზზე. ეგზოტიკურ ქვეყანას არა აქვს ხმის უფლება, შენ სერიოზულად ვერ აღგიქვამენ. სერიოზულ საქმეში ეგზოტი ვერ მიიღებს მონაწილეობას", - აღნიშნა გიორგი მაისურაძემ.
შეხვედრაზე განიმარტა, რომ მრავალსაუკუნოვანი ისტორია და დიდი წარსული სადღეისოდ სრულიად კარგავს მნიშვნელობას. მნიშვნელოვანი ხდება დღეს რა ხარ და დღეს რა როლს ასრულებ. სწორედ ეს ვერ გაიგეს საქართველოში კულტურის პოლიტიკის შემქმნელებმა, აღნიშნეს დისკუსიაში მონაწილეებმა.
"მიზეზი რის გამოც ჩვენი ხმა არ ისმის და არ ვმონაწილეობთ მსოფლიო პროცესებში, ისიც არის, რომ ჩვენ ისე მიგვყავს ჩვენი ცხოვრება რომ ჩვენი ხმა არ ისმოდეს, არაფერ ახალს არ ვთავაზობთ მსოფლიოს", - აღნიშნეს მომხსენებლებმა.
დისკუსიაზე მოიყვანეს სლოვენიის მაგალითი, რომელიც საქართველოზე გაცილებით პატარაა, თუმცა სწორი ეკონომიკურ-კულტურული პოლიტიკით მან მოახერხა ის რომ დღეს მისი ხმა ისმოდეს.