ამერიკაში მცხოვრები ჟურნალისტი მანუჩარ კაჭახიძე ქუთაისში სამი ოთარის ხეივანში მეოთხე ოთარის ძეგლის დადგმის ინიციატივით გამოდის:

"ქუთაისი ჩახუტების, მოფერების ქალაქია.
თუ გულში ჩაგიკრა და ჩაგიხუტა, მეტი არაფერი გინდოდეს.
ცოტანი ვუბრუნებთ ამ სიყვარულს ქუთაისს.

იქნებ, ვერც მე?!

თითზე ჩამოსათვლელნი არიან, პირიქით რომ ჩაიკრეს ქუთაისი გულში - გულის ძგერაც კი მას დაუქვემდებარეს.

როცა ბაგრატის ტაძრის ნანგრევების აღდგენა დაიწყეს, გუმბათის ყელი ამოაშენეს და ზემოთ-ზემოთ, ცისკენ ავიდნენ, მე ოთარ ქანდარიასეულ ბაგრატის კონტურებს მივსტიროდი, ვერ ველეოდი.

არა, დანგრეულისა და გაცამტვერებულის აღდგენა როგორ არ მინდოდა, მაგრამ მეგონა ამით ოთარის სამყაროს ღერძი გამოეცლებოდა.

თურმე, სხვანაირად ყოფილა - ამ აღდგენილ ტაძარს ვერ შეიყვარებ, თუ მისი საწყისი არ ეძებე ვახტანგ ცინცაძის ოფლით ნაშრომსა და ოთარ ქანდარიას ნახატებში გაბნეულ კონტურებში.

* * *
აი, შვილს, ცივი და თეთრი ზამთრის ერთ დილას ბაგრატზე რომ აიყვან, "ვითომ" სუფთა ჰაერის ჩასაყლაპად, ამ დიდებული ტაძრის ჩუქურთმებში ნელა-ნელა, ჩიტის სიფრთხილით უნდა აპოვნინო ის კონტურები - ვისთვის სამკუთხად დახრილი სახლის სახურავი რომაა, და შენთვის ყველაფერი.

მერე მარტო კონტურებსა და სიმბოლოებზე რომ არ ესაუბრო, ადამიანობის გაკვეთილებიც ხომ უნდა ასწავლო შვილს?!

უნდა ჩამოიყვანო სამი ოთარის ხეივანში და იმ მარად მზეჭაბუკზე უამბო, ომდამთავრებულ ქუთაისს ჭრელა კაბებით რომ შეუცვალა თალხი, მატარებლის პირველივე რეისით რომ დაადგა დაძინებულ ქუთაისს… თითებდაჭრილი ხელისმტევნით რომ ჩაუმალა საკუთარი ბინის გასაღები სრულიად უცნობ წყვილს; დაანახო მისი დავითისებრი სილამაზე უკვე ძეგლში გამოთლილი და მხოლოდ სულის სილამაზეზე, მეობაზე ესაუბრო.

* * *
მერე, ქუთაისს ლექსის გარეშე შეაყვარებ შვილს?

მიუახლოვდები მეორე ძეგლს და, ამ დროს, ოთარ მამფორიას ლექსის სტრიქონები თავისთავად მოგწყდება ბაგეს:
"მთებს მოჟონავს უწმინდესი პოეზიის მირონი,
საკოცნელად გეპარება სუნთქვა გალაკტიონის,
გელათიდან ვარსკვლავები თავზე ელვად გეღვრება,
ჩანს ბაგრატის ნანგრევები უკვდავ გმირთა ძეგლებად".

მერე, იმ მესამე ძეგლთანაც თუ შეჩერდა შენი შვილი - უნდა ატიკტიკდე, არ გაჩერდე, ზღაპარივით ლამაზად მოუყვე, შეაგრძნობინო, როგორ შეიძლება მოტეხილი გქონდეს ხელი, ექიმები საავადმყოფოში გადაყვანას გაიძულებდნენ, შენ კი მჭიდროდ შეახვევინო ნაპრალად გადახლეჩილი ჭრილობა და ცალი ხელით დაიცვა შენი პატარა ქალაქის ღირსება დიდ ოლიმპიადაზე, ჰელსინკში.

და კალათა ერთხელ კი არა, 23-ჯერ გააკვირვო ბურთით.

* * *
ასე არ დავიწყე, ცოტამ თუ ჩაიხუტა ქუთაისი გულში-მეთქი?! ოთარ სულაბერიძემ, ოთარ მამფორიამ და ოთარ ქორქიამ!
და კიდე, ოთარ ქანდარიამ…

მისი ძეგლი კი სამი ოთარის ხეივანს ელოდება, ისე როგორც არასდროს! თითქოს არც გასულიყო ამ ცხოვრებიდან თუ ქალაქიდან!
და მის სახელოსნოშიც წვიმის დინებაა შესაჩერებელი, შედევრებს რომ უსპობს მომავალ თაობასა და ქალაქს ისტორიას უკარგავს.