ბლოგები
ქუთაისის ხსენებაზე თქვენს წარმოსახვაში უცაბედად რა ამოტივტივდება ხოლმე?
ვის არ გქონიათ პაემანი თეთრ ხიდზე? ან არ გაგისეირნებიათ შეყვარებულთან ერთად? არ მითხრათ, იქიდან რიონში არ გადაგიხედავთ, ან თეთრი ქვები არ მოგისაკლისებიათ… წყალტუბოდან მონაბერი ქარი?
გალაკტიონი? ბაგრატი?
მე თუ მეტყვი, ეს ჩამოთვლილი საკმარისია ქუთაისში რომ გადაგაფრინოს ფიქრებით.
არადა, უსმენ ათასს სიმღერას ქუთაისზე შექმნილს და ვერც "ქუჩები გაქვს სავსე მუდამ გოგონებით ბიჭუნებით" გიცოცხლებს ქუთაისს და ვერც "გეფერება ნათესავად გამხდარი"…
ლამაზი გოგონები და ბიჭუნები თბილისში უნდა ნახო, თუ ნახავ - სავსეა ქუჩები ლიკა ქავჟარაძეებით… ქუთაისის ქუჩები კი ცარიელია… ისე როგორც ქალაქი, ნახევარი ქუთაისი თესალონიკშია "გადატანილი" და დანარჩენი ნახევარი მიმოდებული მსოფლიოს…
ბათუმიც ხომ შეიძლება მოგეფეროს - ნათესავად გამხდარს…
ამ სიმღერებს, - არაფერი აქვს საერთო ქუთაისთან…
თან, დავითმა მკლავი გელათსა თუ ქუთაისში კი არა, მარტვილში გაიმამაცურა…
"ხალხი ასე ბედნიერი" კი არა, უბედურია - როდის იმღერეს ბოლოს ჩიხში დატოვებულ ქალაქში, არავის ახსოვს.
ჩემი ქვეყნის გემრიელი ლაზათი კი, ქუთაისი 1918-ში იყო, თუ იყო… დედაბუდიანად რომ ადგა ინტელიგენცია, ეს ნაღები, განათლებული ხალხი და სისხლი გადაუსხა თბილისს, - ქართული სახელმწიფოებრიობის გადასარჩენად და გასომხებისგან გადასარჩენად.
თუმცა ამაზე სხვა დროს…
1980-იანი წლების გაზეთ "ქუთაისში" რუბრიკაში "მაიაკოვსკის პრემიის ლაურეატები" ავტორის სურათთან ერთად დაიბეჭდა მაშინ ახალგაზრდა პოეტის ლაშა ნადარეიშვილის ერთი ლექსი, სულ სამად-სამი სტროფი…
ლექსი ქუთაისზეა, და ავტორი კი არ მიედ-მოედება ათას სისულელეს, როგორც ზოგიერთ ქუთაისზე შექმნილ ჰიმნებშია. არა! პირდაპირ უყვება თავის სათქმელს ქალაქს - სიყვარულს უხსნის.
ქუთაისო, ჩემთვის გალაკტიონი ხარო;
ისე მიმეჩქარება თეთრ ხიდთანო, რიონიც კი ვერ დამასწრებს მისვლასო;
რომ ჩამობინდდება, ბაგრატის გუმბათში ჩამოსული ვარსკვლავეთი მინდებაო.
იყო ასე, სანამ გუმბათს დაახურავდნენ ბაგრატს, ღამის ლოცვაზე რომ იდექი ტაძარში, ისეთი მოჭედილი იყო ცა ვარსკვლავებით და ისე ხელისგაწვდენაზე თითოეული ვარსკვლავი რომ, კარგად რომ დაკვირვებულიყავი, შეიძლება ქრისტე-ღმერთიც კი დაგენახა.
აი, ეს არის უბრალოება, რომელიც უხდება სიყვარულს და განსაკუთრებით ისეთი ქალაქის სიყვარულს, როგორიც ქუ-თა-ი-სი-ა!
"ქუჩა-ქუჩა ქუთაისო -
ჩემო გალაკტიონო...
დღეს თეთრ ხიდთან პაემანზე
ვერ დამასწრებ, რიონო!
წყალტუბოდან მონაბერო
ჩემო ქარო ოცნების.
მაპატიე, თუ სიყვარულს,
მაჯობებენ მგოსნები.
და ბაგრატო, დაიხსომე,
როცა შემობინდდება,
შენს გუმბათში ჩამოსული
ვარსკვლავეთი მინდება."
ქუთაისი უბრალოდ უნდა გიყვარდეს!
06:39 / 26.08.2017
უსმენ ათასს სიმღერას ქუთაისზე შექმნილს და ვერც "ქუჩები
გაქვს სავსე მუდამ გოგონებით ბიჭუნებით" გიცოცხლებს ქუთაისს და
ვერც "გეფერება ნათესავად გამხდარი"…
ქუთაისის ხსენებაზე თქვენს წარმოსახვაში უცაბედად რა ამოტივტივდება ხოლმე?
თეთრი ხიდი? რიონი?
ვის არ გქონიათ პაემანი თეთრ ხიდზე? ან არ გაგისეირნებიათ შეყვარებულთან ერთად? არ მითხრათ, იქიდან რიონში არ გადაგიხედავთ, ან თეთრი ქვები არ მოგისაკლისებიათ… წყალტუბოდან მონაბერი ქარი?
გალაკტიონი? ბაგრატი?
მე თუ მეტყვი, ეს ჩამოთვლილი საკმარისია ქუთაისში რომ გადაგაფრინოს ფიქრებით.
არადა, უსმენ ათასს სიმღერას ქუთაისზე შექმნილს და ვერც "ქუჩები გაქვს სავსე მუდამ გოგონებით ბიჭუნებით" გიცოცხლებს ქუთაისს და ვერც "გეფერება ნათესავად გამხდარი"…
ლამაზი გოგონები და ბიჭუნები თბილისში უნდა ნახო, თუ ნახავ - სავსეა ქუჩები ლიკა ქავჟარაძეებით… ქუთაისის ქუჩები კი ცარიელია… ისე როგორც ქალაქი, ნახევარი ქუთაისი თესალონიკშია "გადატანილი" და დანარჩენი ნახევარი მიმოდებული მსოფლიოს…
ბათუმიც ხომ შეიძლება მოგეფეროს - ნათესავად გამხდარს…
ამ სიმღერებს, - არაფერი აქვს საერთო ქუთაისთან…
თან, დავითმა მკლავი გელათსა თუ ქუთაისში კი არა, მარტვილში გაიმამაცურა…
"ხალხი ასე ბედნიერი" კი არა, უბედურია - როდის იმღერეს ბოლოს ჩიხში დატოვებულ ქალაქში, არავის ახსოვს.
ჩემი ქვეყნის გემრიელი ლაზათი კი, ქუთაისი 1918-ში იყო, თუ იყო… დედაბუდიანად რომ ადგა ინტელიგენცია, ეს ნაღები, განათლებული ხალხი და სისხლი გადაუსხა თბილისს, - ქართული სახელმწიფოებრიობის გადასარჩენად და გასომხებისგან გადასარჩენად.
თუმცა ამაზე სხვა დროს…
1980-იანი წლების გაზეთ "ქუთაისში" რუბრიკაში "მაიაკოვსკის პრემიის ლაურეატები" ავტორის სურათთან ერთად დაიბეჭდა მაშინ ახალგაზრდა პოეტის ლაშა ნადარეიშვილის ერთი ლექსი, სულ სამად-სამი სტროფი…
ლექსი ქუთაისზეა, და ავტორი კი არ მიედ-მოედება ათას სისულელეს, როგორც ზოგიერთ ქუთაისზე შექმნილ ჰიმნებშია. არა! პირდაპირ უყვება თავის სათქმელს ქალაქს - სიყვარულს უხსნის.
ქუთაისო, ჩემთვის გალაკტიონი ხარო;
ისე მიმეჩქარება თეთრ ხიდთანო, რიონიც კი ვერ დამასწრებს მისვლასო;
რომ ჩამობინდდება, ბაგრატის გუმბათში ჩამოსული ვარსკვლავეთი მინდებაო.
იყო ასე, სანამ გუმბათს დაახურავდნენ ბაგრატს, ღამის ლოცვაზე რომ იდექი ტაძარში, ისეთი მოჭედილი იყო ცა ვარსკვლავებით და ისე ხელისგაწვდენაზე თითოეული ვარსკვლავი რომ, კარგად რომ დაკვირვებულიყავი, შეიძლება ქრისტე-ღმერთიც კი დაგენახა.
აი, ეს არის უბრალოება, რომელიც უხდება სიყვარულს და განსაკუთრებით ისეთი ქალაქის სიყვარულს, როგორიც ქუ-თა-ი-სი-ა!
"ქუჩა-ქუჩა ქუთაისო -
ჩემო გალაკტიონო...
დღეს თეთრ ხიდთან პაემანზე
ვერ დამასწრებ, რიონო!
წყალტუბოდან მონაბერო
ჩემო ქარო ოცნების.
მაპატიე, თუ სიყვარულს,
მაჯობებენ მგოსნები.
და ბაგრატო, დაიხსომე,
როცა შემობინდდება,
შენს გუმბათში ჩამოსული
ვარსკვლავეთი მინდება."
მასალის გამოყენების პირობები