აქვს თუ არა ქრისტიანულ მოძღვრებას რაიმე დოგმატური გასნსაზღვრება ეროვნების შესახებ? - ეს კითხვა დაისვა ქუთაისის საჯარო ბიბლიოთეკაში გამართულ საჯარო ლექციაზე.

ბიბლეისტმა, მთარგმნელმა, ილიას და თავისუფალი უნივერსიტეტების პროფესორმა ზურაბ კიკნაძემ და ეკლესიის იტორიის პროფესორმა ნუგზარ პაპუაშვილმა ქრისტიანობისა და ეროვნულობის საკითხზე ისაუბრეს.

მომხსენებლებმა მიმოიხილეს როგორ ჩანს ეროვნების საკითხი ძველ და ახალ აღთქმაში.

როგორც მათ აღნიშნეს, ქრისტიანობაში, ზოგდად, თითზე ჩამოსათვლელი დოგმებია. ისინი არ უკავშირდება ეროვნულობის საკითხს, თუმცა ქრისტიანობას არასდროს უთქვამს, რომ ადამიანს სამშობლო არა აქვს.

"ჩვენ ვხედავთ, ქრისტიანობის შემდეგ როგორ აყალიბებს ქრისტიანობა ერებს. რამხელა როლს იძენს ბიბლიის თარგმანი. ევროპული ენები მაშინ წარმოიშვნენ, როგორც ლიტერატურლი ენები, როდესაც დაიწყო ბიბლიის თარგმნა. მაგალთად, ლუთერის თარგმანით იწყება ახალი გერმანული ლიტერატურა", – აღნიშნა ზურაბ კიკნაძემ.

საუბარი შეეხო ტერმინებს და მათ არასწორ გამოყენებას, რომელიც მთლიანად შინაარსს ცვლის.

"არის ასეთი გამოთქმა "ქართული ეკლესია",  "რუსული ეკელსია", ეს არ არის სწორი. ეკლესია არის უნივერსალური, რომელიც მაღლა დგას ეროვნებაზე. ამიტომ, უნდა ვთქვათ ეკლესია, რომელიც იმყოფება საქართველოში. ეკლესია არ არის ქართული ნიადაგიდან წარმოშვებული. ეკლესია არის ინსტანცია, რომელმაც ერები უნდა გააერთიანოს. ამიტომ როდესაც შევდივართ სხვადასხვა ქვეყნებში არსებულ ეკლესიებში, იქ ქრისტეს ეკლესია უნდა ამოვიცნოთ. ეკლესია, რომელიც ჩვენშია, ეს უნივერსალობა უნდა იყოს დაცული", – აღნიშნა ზურაბ კიკნაძემ.

ეკლესიების და კონფესიების გარჩევა ეროვნების მიხედვით ანგრევს ეკლესიას. სწორედ ამას ქვია ფილეტიზმი, ანუ კონფესიების განსაზღვრა ეროვნული ნიშნით. აღნიშნულ პრობლემაზე ნუგზარ პაპუაშვილმა ისაუბრა.  

"ამა თუ იმ ქვეყნის ეკლესიაში რომელიმე ეთნოსი როდესაც ბატონდება, ეკლესიის საყოველთაობა უკანა პლანზე გადადის. ეს არის ფილეტიზმი.  ამით ქრისტიანობის არსს ვეწინააღმდეგებით, რადგან ქრისტიანობის არსი მდგომარეობს გამთლიანებაში და არა გაყოფაში", –აღინიშნა შეხვედრაზე.