საქართველოს საპატრიარქო სახელმწიფოს "რელიგიური გრძნობების სათანადოდ დაცვის უზრუნველყოფისკენ" მოუწოდებს.
აღნიშნული განცხადება ჟურნალისტ გიორგი გაბუნიას ქრისტესთან დაკავშირებულ ხუმრობას და კომპანია "აიისას" პროდუცციაზე თამარ მეფის, ქართლის დედისა და სხვა გამოსახულებებს მოყვა.

საპატრიარქოს განცხადებაში აღნიშული იყო, რომ " ბოლო დროს კიდევ უფრო გაძლიერდა მორწმუნე საზოგადოების გრძნობების შეურაცხყოფისა და ღვთის გმობის გამოვლინებები".

რას წარმოადგენს ცნება "რელიგიური გრძნობების შეურაცხყოფა" და რამდენად გააჩნია მას "თეოლოგიური შინაარსი"?

ამ კითხვით თეოლოგ მირიან გამრეკელაშვილს მივმართეთ.

- თავად ეს ტერმინი უფრო იურიდიული სფეროს განეკუთვნება და მას თეოლოგიური შინაარსი ნაკლებად გააჩნია. თეოლოგიური თვალსაზრისით, რწმენა ინდივიდუალური თვისება და მდგომარეობაა, ხოლო ქრისტიანობის მიხედვით თუ რწმენის გამო დაგცინიან, ასმაგია შენი ღვაწლი ასეთ გარემოში. შესაბამისად, "რელიგიურ გრძნობებზე" თეოლოგიური სახით ძნელად თუ ვიმსჯელებთ.

- იუმორზეც მინდა ვიკითხო, რა ადგილი უჭირავს მართლმადიდებელ თეოლოგიაში იუმორს და ხუმრობას? არსებობს თუ არა ბიბლიური ანეკდოტები?

- ქრისტიანობა და განსაკუთრებით მისი აღმოსავლური განშტოება, არასოდეს არ კრძალავდა იუმორსა და ამგვარი ხერხით გამოთქმულ მოსაზრებას, რომელსაც სიმართლის წარმოჩინება უდევს საფუძვლად. ბიბლიაში მრავლადაა, ამგვარი პასაჟები. ასევე მდიდარია თავად ქრისტიანობის ისტორიაც და თანამედროვე ყოფაც.

- საპატრიარქო სახელმწიფოს "რელიგიური გრძნობების სათანადოდ დაცვის უზრუნველყოფისკენ" მოუწოდებს. რას შეიძლება გულისხმობდეს ეს?

- საპატრიარქოს კარგად ახსოვს ის სიმწარე, რაც კომუნისტური რეჟიმის დროს, ეკლესიის ავად გამასხარავების გამო იწვნია, შესაბამისად, როდესაც რომელიმე შემთხვევას საზოგადოების ნაწილი მწვავე პროტესტით ხვდება, იგი ცდილობს ეს მუხტი აითვისოს. როგორც ყოველთვის ის ცდილობს საკუთარი საქმე სახელმწიფოს გააკეთებინოს, მაგრამ რამდენად სწორად არის შერჩეული ამ შემთხვევაში პარტნიორი ძნელი სათქმელია. ცხადია, საპატრიარქოს სურს, არსებობდეს მეტი ტაბუ რელიგიასთან მიმართებაში და ისინი სახელმწიფო დონეზე იყვნენ გარანტირებულები.